Błogosławiony Ks. Tytus Zeman SDB

Niezwykła postać Błogosławionego Współbrata, Ks. Tytusa Zemana, słowackiego salezjanina, niezłomnego kapłana okresu komunistycznego, staje się inspiracją do powstania nowego dzieła modlitwy i służby na rzecz powołanych do służby Bożej.

Czas Tytusa rozpoczął się w 1915 r. wraz z pierwszą wojną światową w Austro-Węgrzech, a skończył w 1969 r., wkrótce po Praskiej Wiośnie, w Czechosłowacji. W oceanie dziejowych oraz kulturowych powiązań i zależności ks,. Zeman pełnił posługę pasterską także wtedy, kiedy komunistyczny reżim zakazał mu sprawowania Eucharystii i spowiadania, a w poszczególnych miejscach odosobnienia i obozach pracy nadawał kolejne numery więzienne. Wyniszczająca praca w kopalni uranu oraz w hucie szkła nieodwracalnie zniszczyła jego zdrowie fizyczne i psychiczne.

"Nawet gdybym stracił życie, nie uznam go za zmarnowane, jeśli przynajmniej jeden z tych, którym pomogłem, zostanie księdzem w moje miejsce".

„Nie lękaj się, drogi Tytusie. Twoje kapłaństwo dzisiaj się nie kończy, ale realizuje się w kapłaństwie tych, którym stworzyłeś możliwość, aby stali się kapłanami. Dziesiątki salezjanów księży dziękują ci za swoje kapłaństwo. Są rozproszeni po całym świecie. 

Drzewo musi rosnąć, aby kwitły pąki [...] i tym drzewem byłeś ty, Tytusie. […] Gdyby każdy ksiądz, który umiera na Słowacji, zostawiał po sobie taką duchową spuściznę, pogrzeby słowackich księży nie oznaczałyby straty, ale umocnienie stanu kapłańskiego. […] Niech na twoim pomniku nie będzie napisu „Odpoczywa w pokoju!”. Nie odpoczywaj! W imieniu Kościoła prosimy cię: Nie odpoczywaj, pomagaj nam! Jesteś kapłanem – pomagaj duszom! Jesteś synem księdza Bosko – pomagaj młodym duszom i przygotuj miejsce dla nas i dla nich!”

Bardzo mocne i poruszające słowa pożegnania podczas pogrzebu ks. Tytusa Zemana wygłoszone przez  ks. Andreja Dermka – prowincjała salezjanów na Słowacji w miejscowości Vajnory pod Bratysławą, 11 stycznia 1969 roku