------------------------------

Katecheza 4 - Pięć sposobów na poznanie Pana Boga.

W historii podawano wiele sposobów argumentacji za istnieniem Boga, zarówno wśród myślicieli przedchrześcijańskich, np. w starożytnej Grecji, jak i wśród chrześcijan. Twierdzenie o istnieniu Boga (Istoty Najwyższej, Absolutu) można uzasadnić na podstawie rozumowych argumentów. Myślicielem, który w odegrał w tym szczególną rolę, jest święty Tomasz z Akwinu (XIII w.). W rozprawach filozoficznych podał on pięć dróg prowadzących do poznania Boga (poza drogą przez objawienie Boże). Współcześnie podaje się nowsze wersje dowodów na istnienie Boga, odwołując się przy tym do odkryć nauk przyrodniczych.

Święty Tomasz z Akwinu przyjął założenie, że istnienie Boga można udowodnić na drodze doświadczenia życiowego, posługując się samym rozumem,
poprzez obserwację świata. Proponuje on pięć argumentów opartych wyłącznie na rozumowaniu (quinque viae, czyli „pięć dróg”).
1. Z istnienia ruchu.
2. Z przyczynowości sprawczej.
3. Z przygodności rzeczy.
4. Ze stopnia doskonałości.
5. Z celowości wszechświata.

------------------------------

Katecheza 5  - Moja opowieść o życiu. Personalizm chrześcijański.

W życiu dokonujemy wielu wyborów. Ważne jest, by dokonywać ich w wolności wewnętrznej i traktując siebie i innych jako osoby. Będziemy dziś odkrywać, co to znaczy, że człowiek jest osobą, oraz jak różne nurty filozoficzne ujmowały postawę człowieka wobec człowieka.

„Personalizm (łac. persona osoba). Termin personalizm odnoszono do wielu różniących się między sobą kierunków filozoficznych, przyjmujących za punkt wyjścia całokształtu swych rozważań rozmaicie interpretowaną i różnokierunkowo rozwijaną problematykę osoby ludzkiej, pojmowanej metafizycznie jako byt natury duchowej – obdarzony samoświadomością (zdolny do duchowego rozwoju) i wolą (zdolny do samookreślania się) – twórczy, wolny i odpowiedzialny moralnie, wyrażający siebie w swych czynach i dziełach”. (Personalizm, encyklopedia.pwn.pl)

Personalizm akcentuje godność każdego człowieka jako osoby. Personalizm chrześcijański, jako odpowiedź na wyzwania współczesności, opiera się przede wszystkim na trzech filarach, którymi są: Bóg, nieśmiertelność i wolność. (E. Ozorowski, Personalizm chrześcijański)

------------------------------

Katecheza 6 - "Cóż to jest prawda?"

Jezus Chrystus to wzór człowieka, który żył prawdą i zginął za prawdę. W rozmowie z apostołem Tomaszem powiedział o sobie: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (J 14,6). Dzięki Chrystusowi odkrywamy, że jesteśmy zranieni przez grzech i że Go potrzebujemy, ponieważ tylko On może nam dać prawdziwą wolność od zła. Poznanie prawdy pozwala nam żyć w relacji z Bogiem.

Wybór prawdy zamiast kłamstwa nie jest łatwą decyzją. Niekiedy wymaga wielkiego wysiłku, a nawet oddania życia za nią. Męczeństwo jest najpiękniejszym i największym świadectwem, jakie człowiek może złożyć, opowiadając się za Prawdą, którą jest Chrystus.

„Prawda jako prawość postępowania i prawość słowa ludzkiego nazywa się prawdomównością, szczerością lub otwartością. Prawda lub prawdomówność jest cnotą, która polega na tym, by okazywać się prawdziwym w swoich czynach, by mówić prawdę w swoich słowach, wystrzegając się dwulicowości, udawania i obłudy”. (KKK 2468)
„Fałszywe świadectwo i krzywoprzysięstwo. Wypowiedź sprzeczna z prawdą, wyrażona publicznie, nabiera szczególnego ciężaru. Przed sądem staje się ona fałszywym świadectwem. Złożona pod przysięgą jest krzywoprzysięstwem”. (KKK 2476)

-------------------------------

Katecheza 7 - Prawda, która wyzwala.

Bycie uczniem Jezusa to trwanie w Jego nauce. By trwać w niej, konieczne jest poznanie prawdy. Gwarancją trwania w prawdzie jest wsłuchiwanie się
w głos Boga, który niedoskonałej przemówił do nas w Jezusie Chrystusie. Nie możemy pobłądzić w wierze, jeśli słuchamy tego, co mówi do nas Bóg przez Kościół. Dlatego ważne jest poznanie prawdy o Bogu, który objawia się człowiekowi na różne sposoby.

„Spodobało się Bogu w swej dobroci i mądrości objawić samego siebie i ukazać tajemnicę swej woli, dzięki której ludzie przez Chrystusa, Słowo, które stało się ciałem, mają dostęp do Ojca w Duchu Świętym i stają się współuczestnikami Bożej natury”. (Sobór Watykański II, Dei verbum, 2)

Bóg chce być obecny wśród nas. Przychodzi do nas ze swoim miłosierdziem, by odpuszczać nam grzechy. Chce obdarzać nas swoją łaską. Przez objawienia prywatne Bóg przypomina nam o tym, byśmy mocniej jej doświadczali. Dzięki tym objawieniom w Kościele pojawiły się nowe formy pobożności.

---------------------------------

Katecheza 8 - Ze skarbca wydobywać stare i nowe. Tradycja i Pismo święte.

Pierwotnym wobec pisemnego przekazu Ewangelii był zawsze przekaz ustny. Ewangeliści, formułując swoje opowiadania o Jezusie, zmuszeni byli dokonać pewnego wyboru tego, co zostało zawarte w ich dziełach. Jan Ewangelista pisze: „I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego”. (J 20,30-31)
Wyrazem Tradycji Kościoła są dzieła wybitnych starożytnych teologów, których określamy mianem ojców Kościoła. Są one świadectwem i wyrazem wiary tamtych czasów, ale także bardzo często dostarczają nam wielu teologicznych definicji aktualnych do dziś.

Kościele za autentyczną interpretację objawienia odpowiada Urząd Nauczycielski Kościoła.
„Przez Urząd Nauczycielski Kościoła rozumie się misję nauczania, której ciężar z ustanowienia Chrystusa został w sposób właściwy powierzony kolegium
biskupów lub poszczególnym biskupom zjednoczonym z papieżem w komunii hierarchicznej”. (Międzynarodowa Komisja Teologiczna, Urząd Nauczycielski Kościoła)

„Święta Tradycja i Pismo Święte stanowią powierzony Kościołowi jeden święty depozyt słowa Bożego, na którym opierając się, cały lud święty zjednoczony wokół swoich pasterzy trwa nieustannie w nauce Apostołów (…). (Sobór Watykański II, Dei verbum, 10)

-----------------------------------

Katecheza 9 - Badać wszystko dokładnie. Formowanie prawd wiary.

„Dogmat – (z gr. opinia, nauka, sąd, uchwała, dekret) doktryna zawarta w objawieniu Bożym, przekazywana przez Nauczycielski Urząd Kościoła w powszechnym nauczaniu zwyczajnym lub uroczystym; ogłaszana przez papieża w łączności z całym episkopatem; podlega głębszemu poznawaniu oraz nieustannemu rozwojowi, jest przedmiotem badań dogmatyki”. (B. Pylak, Dogmat)

Głównym źródłem dogmatów jest Pismo Święte, które razem z Tradycją Ustną nazywamy Objawieniem. Biblia jest niezmienna a Tradycja Ustna w zależności od potrzeby wytworzyła dogmaty, by nie stracić istoty w przekazywaniu wiary.

Wyjaśnienie procesu wierności Pismu i Tradycji w formowaniu dogmatów znajdziemy w Katechizmie Kościoła katolickiego.
„Urząd Nauczycielski Kościoła w pełni angażuje władzę otrzymaną od Chrystusa, gdy definiuje dogmaty, to znaczy gdy w formie zobowiązującej lud
chrześcijański do nieodwołalnego przylgnięcia przez wiarę przedkłada prawdy zawarte w objawieniu Bożym lub kiedy proponuje w sposób definitywny prawdy mające z nim konieczny związek”. (KKK 88)

------------------------------------

Katecheza 10 - Innej Ewangelii nie ma.

„Kościół, który jest «filarem i podporą prawdy» (1 Tm 3,15), zachowuje wiernie «wiarę raz tylko przekazaną świętym» (Jud 3). To Kościół zachowuje pamięć o słowach Chrystusa i przekazuje z pokolenia na pokolenie wyznanie wiary Apostołów. Jak matka uczy dzieci mówić, a przez to rozumieć i komunikować się, tak Kościół, nasza Matka, uczy nas języka wiary, by wprowadzać nas w rozumienie i życie wiary”. (KKK 171)

Kościół nazywany jest Matką, ponieważ troszczy się o wszystkich ludzi i pomaga im, aby osiągnęli prawdziwe szczęście. Orzeczenia soborów wytyczają trasę, która jest bezpieczna i pozwala omijać ślepe drogi, gdzie porzuca się Boga.

Święty Paweł przestrzega przed fałszywą nauką, czyli tzw. herezją. Grozi nawet przekleństwem każdemu, kto głosiłby Ewangelię inną od autentycznej. Nikt nie może jej zmieniać ani dodawać nieprawdziwych treści. Byłaby to zdrada samego Chrystusa.

---------------------------------------

Katecheza 11: - „Carlo, Przyjacielu, prowadź nas do CELU…”

(tę katechezę proszę wpisać jako kolejną w bieżącym tygodniu (3-7.10.2022), nawet, gdyby poprzednie nie były jeszcze wpisane)

Carlo Acutis (1991-2006) był włoskim uczniem pełnym dobroci dla ludzi i miłości do Boga. Ewangelizował poprzez internet i stworzył międzynarodową wystawę na temat Cudów eucharystycznych, która gościła na 5 kontynentach i poruszyła serca wielu ludzi, pomagając im zbliżyć się do Boga. Carlo jest błogosławionym Kościoła katolickiego. Może być wzorem do naśladowania nie tylko dla młodych ludzi, ale dla każdego człowieka, gdyż poprzez swoje życie dał nam niezwykły przykład miłości do Boga i ludzi. „Eucharystia jest moją autostradą do nieba” - te słowa potwierdzał swoim życiem!

Dnia 5 lipca 2018 roku papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności jego cnót, a 21 lutego 2020 roku zatwierdził cud dokonany za jego wstawiennictwem, otwierając w ten sposób drogę do beatyfikacji. Uznano, że uzdrowienie dziecka chorego na trzustkę było niewytłumaczalne z medycznego punktu widzenia.

Carlo Acutis został beatyfikowany dnia 10 października 2020 roku w bazylice św. Franciszka z Asyżu. Od momentu beatyfikacji jego grób znajdujący się w kościele Matki Boskiej Większej jest miejscem pielgrzymek wielu osób.