Katecheza 1 - Spotkanie organizacyjne.
------------------------------
Katecheza 2 - Chrześcijańska wizja człowieka.
Godność człowieka płynie z faktu stworzenia go na
Boży obraz i podobieństwo (Rdz 1,27). Człowiek został przez Stwórcę obdarowany
wolnością, której już na początku historii nadużył, popadając w grzech.
Zachował wprawdzie pragnienie dobra, lecz stał się skłonny do złego (KKK 1707).
Jezus Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie wyzwolił ludzi od grzechu
i szatana. Darował im nowe życie w Duchu Świętym (KKK 1708). Przez wiarę w
Chrystusa stajemy się dziećmi Bożymi, a w zjednoczeniu z Nim możemy żyć w świętości
(KKK 1709). Każdy człowiek jest obdarzony duszą duchową, rozumem i wolą, dzięki
którym potrafi odróżniać dobro od zła i wybierać dobro. Został też wezwany do
przymierza z Bogiem (KKK 358) i przeznaczony do szczęścia wiecznego (KKK 1711).
-------------------------------
Katecheza 3 - Personalizm chrześcijański.
Każdy człowiek, ponieważ został stworzony na obraz Boga, a nadto jest odkupiony w Jezusie Chrystusie, odznacza się niezbywalną osobową godnością, stanowiąc jedność duszy i ciała. Poprzez ciało związany jest ze światem, a poprzez ducha – otwarty na rzeczy przewyższające go, na odkrywanie prawdy o Bogu, o sobie i świecie za pomocą rozumu oświeconego wiarą. Jest zdolny do rozumienia siebie, do panowania nad swoim życiem, do podejmowania wolnych decyzji, za które ponosić będzie odpowiedzialność. Każda z osób jest bytem niepowtarzalnym i nie do zastąpienia. Ta wyjątkowość płynie z faktu, że każdy człowiek jest istotą, którą Bóg chciał dla niej samej. Tradycja chrześcijańska przypisuje każdej z ludzkich jednostek osobową godność od chwili poczęcia, aż do naturalnej śmierci.
--------------------------------
Katecheza 4 - Kocham i jestem kochany.
Miłość do Boga wyraża się w chętnej modlitwie, w utrzymywaniu z Nim przyjaźni poprzez częstą spowiedź i przyjmowanie Eucharystii, przez stałość w poznawaniu Go (przez czytanie i rozważanie słowa Bożego, udział w katechezie, rekolekcjach), przez okazywanie miłości i dobroci bliźnim, w których mieszka On sam, przez chęć połączenia się z Bogiem na zawsze po śmierci, przez radość i zadowolenie z tego, że jestem dzieckiem Boga, przez uczenie się od Niego miłości w myśl przysłowia: „Kto z kim przestaje, takim się staje”, przez wyrażanie szacunku dla wiary, przez zaufanie Mu.
--------------------------------
Katecheza 5 - Powołanie człowieka do życia w rodzinie.
Z adhortacji "Familiaris consortio" dowiadujemy się, że istota i zadania rodziny określone są przez miłość. Dlatego rodzina otrzymuje misję strzeżenia, objawiania i przekazywania miłości, która jest żywym odbiciem i rzeczywistym udzielaniem się miłości Bożej ludziom oraz miłości Chrystusa Kościołowi jako Jego Oblubienicy (FC 17).
Rodzina, która już ze swej natury powinna się stawać wspólnotą osób, znajduje w miłości żywe źródło i stały bodziec do przyjęcia, szanowania i popierania rozwoju każdego z członków, w jego najwyższej godności jako osoby, czyli żywego obrazu Boga. Jak słusznie potwierdzili ojcowie Synodu, kryterium moralne autentyczności więzów małżeńskich i rodzinnych polega na rozwijaniu godności i powołania poszczególnych osób, które odnajdują swoją pełnię w bezinteresownym darze z siebie samych (FC 22).
Rodzina chrześcijańska jest komunią osób, znakiem i obrazem komunii Ojca
i Syna w Duchu Świętym. Jej aktywność w dziedzinie prokreacji i wychowania ma
naśladować stwórcze dzieło, jakiego dokonał Bóg Ojciec. Jest ona wezwana do udziału
w modlitwie i ofierze Chrystusa (KKK 2205).
--------------------------------
Katecheza 6 - Znaczenie płciowości w życiu człowieka.
Człowiek jest istotą rozumną, wolną, uzdolnioną do miłości, twórczą, otwartą
na transcendencję, dążącą do doskonałości, posiadającą godność. Człowiek to
osoba.
Ludzka płciowość, czyli bycie kobietą
albo mężczyzną, określa nasz sposób przeżywania i wyrażania człowieczeństwa.
Kobieta i mężczyzna są co do godności równi, ale od początku odmienni.
Bycie kobietą lub mężczyzną to specyficzny sposób przeżywania i wyrażania
tego, że jest się człowiekiem. Ale to jednocześnie przejaw pewnego braku pełni.
Obdarzając mężczyznę i kobietę odmienną płcią, Bóg zechciał, abyśmy stawali
się dla siebie wsparciem i wzajemnie się ubogacali. Płciowość obejmuje wszystkie
płaszczyzny ludzkiego życia: fizyczną, psychiczną i duchową, toteż nie może być
zredukowana tylko do jednego wymiaru.
Dar płciowości jest jednocześnie zadaniem – ma być przeżywany po ludzku.
Dzieje się tak tylko wówczas, gdy człowiek świadomie łączy go z miłością.
Rozwój płciowości, razem ze zdolnością kochania, ma prowadzić do bezinteresownej miłości
oraz całkowitego daru z siebie.
Wiedząc, że nie jest to łatwe, Bóg dał człowiekowi swoje „drogowskazy” – przykazania, zwłaszcza VI i IX, aby uchronić ludzką miłość przed zafałszowaniem i okaleczeniem.
Przestrzeganie tych przykazań daje możliwość pełnego rozwoju ludzkiej miłości.
--------------------------------
Katecheza 7 - Miłość fundamentem więzi małżeńskiej.
Człowiek dąży do tego, aby być szczęśliwy, żyjąc spokojnie i dostatnio. Wiemy też, że do szczęścia najbardziej potrzebuje drugiego człowieka, jego miłości, przyjaźni. Bardzo często miłość dwojga ludzi wiedzie do małżeństwa, ponieważ człowiek szuka kogoś bliskiego, kogo może uszczęśliwiać i z kim będzie mógł być szczęśliwy. Potrzebujemy poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji. Taką bezpieczną, spokojną oazą dla miłości jest małżeństwo.
„Miłość to pragnienie przyniesienia ulgi, pocieszenia, sprawienia przyjemności ukochanemu i nieustanna troska o zaspokojenie jego najskrytszych i niewyrażalnych pragnień. Gdy to wszystko nie przytłumi życia wewnętrznego, nadprzyrodzoności uczucia ani intensywności oddania się Bogu, ale stanie się niemal modlitwą w uwielbieniu ukochanego, który jest mężem, ojcem, przyjacielem i synem wszystko to będzie wyrażać prawdziwą miłość”.
(Maria Beltrame Quattrocchi)
Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi to pierwsza w historii para małżeńska wspólniewyniesiona na ołtarze. Ich beatyfikacji dokonał św. Jan Paweł II 21 października 2001 r.
---------------------------------
Katecheza 8 - Małżeństwo jako wspólnota życia i miłości.
Większość w przyszłości na pewno zostanie mężem lub żoną, a więc przed wami małżeństwo. Już dzisiaj trzeba się do niego dobrze przygotować. Chrześcijańskie małżeństwo powinno się charakteryzować jednością, płodnością, miłością, wiernością i nierozerwalnością. Jest to tzw. podstawa aksjologiczna małżeństwa. Z ustanowienia Bożego związek ten ma być obrazem nierozerwalnej miłości Boga do Jego ludu oraz miłości Chrystusa do Kościoła. Małżeństwo chrześcijańskie ma być wspólnotą życia i miłości, czyli trwać aż do śmierci jednego ze współmałżonków.
Dla wierzącego żadna sfera życia nie może istnieć bez oparcia się na Bogu. Stąd
też małżeństwo chrześcijan jest sakramentem.
„Małżeństwo powstaje przez zawarcie umowy małżeńskiej, czyli przez nieodwołalną zgodę obojga małżonków, w której oddają się oni sobie i przyjmują
wzajemnie” (OM 2).
„Żyjąc w sakramentalnym małżeństwie, stają się znakiem tajemniczej jedności i płodnej miłości łączącej Chrystusa z Kościołem i w tej tajemnicy uczestniczą”. (OM 1)
Sakramentu małżeństwa udzielają sobie sami narzeczeni, wypowiadając rotę przysięgi małżeńskiej wobec kapłana, który jest oficjalnym świadkiem wspólnoty kościelnej i który związek ten błogosławi. Konsekwencją przysięgi małżeńskiej jest obowiązująca małżonków aż po grób wspólnota życia i miłości oraz wzajemne wspieranie się na co dzień.
------------------------------------
Katecheza 9: - „Carlo, Przyjacielu, prowadź nas do CELU…”
(tę katechezę proszę wpisać jako kolejną w bieżącym tygodniu (3-7.10.2022), nawet, gdyby poprzednie nie były jeszcze wpisane)
Carlo Acutis (1991-2006) był włoskim uczniem pełnym dobroci dla ludzi i miłości do Boga. Ewangelizował poprzez internet i stworzył międzynarodową wystawę na temat Cudów eucharystycznych, która gościła na 5 kontynentach i poruszyła serca wielu ludzi, pomagając im zbliżyć się do Boga. Carlo jest błogosławionym Kościoła katolickiego. Może być wzorem do naśladowania nie tylko dla młodych ludzi, ale dla każdego człowieka, gdyż poprzez swoje życie dał nam niezwykły przykład miłości do Boga i ludzi. „Eucharystia jest moją autostradą do nieba” - te słowa potwierdzał swoim życiem!
Dnia 5 lipca 2018 roku papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności jego cnót, a 21 lutego 2020 roku zatwierdził cud dokonany za jego wstawiennictwem, otwierając w ten sposób drogę do beatyfikacji. Uznano, że uzdrowienie dziecka chorego na trzustkę było niewytłumaczalne z medycznego punktu widzenia.
Carlo Acutis został beatyfikowany dnia 10 października 2020 roku w bazylice św. Franciszka z Asyżu.
Od momentu beatyfikacji jego grób znajdujący się w kościele Matki Boskiej Większej jest miejscem pielgrzymek wielu osób.
